OŚWIADCZYNY
Z UPIOREM Z OPERY

Po południu, najlepsza przyjaciółka twojej ukochanej złoży jej propozycję, której niemożliwym jest się oprzeć – wyjątkową okazję, dostępną tylko raz w roku: prywatną, ekskluzywną i bezpłatną wizytę w jednym z ikonicznych teatrów Paryża. Ta niepowtarzalna i ulotna szansa zostanie przedstawiona przez przyjaciółkę jako wydarzenie, które miłośnicy sztuki i kultury nie powinni przegapić za żadne skarby.

​

Obie młode kobiety zatem udamy się do słynnego teatru, którego przepiękna fasada zapowiada piękno, jakie je w środku czeka. Wejdą do holu, oświetlonego przygasłym światłem i otoczonego tajemniczą aurą, lecz z zaskoczeniem: będą tam same, zupełnie same. Żadnych innych odwiedzających na horyzoncie. Tylko przewodniczka, której entuzjazm widać od pierwszych chwil (w rzeczywistości aktorka specjalizująca się w improwizacji), będzie ich tam przywitać, obiecując odsłonić podczas wizyty tajemnice otaczające to prestiżowe miejsce.

 

Zaczynając eksplorację okazałej budowli, kobiety przemierzają wąski korytarz, którego ściany tapetowane są portretami dawnych gwiazd sceny. Jednak przelotny ruch od razu przyciągnie ich uwagę. Zdalnie zobaczą tajemniczego mężczyznę, ubranego na czarno, w nieskazitelnie białej koszuli, z maską zakrywającą twarz i ciemną peleryną, który pojawi się na moment, zanim zniknie jak ulotna błyskawica. Przewodniczka, patrząca w innym kierunku, gdy mężczyzna się pojawił, przyzna, że nic nie widziała, podkreślając, że wielkość i historia tego miejsca czasem sprawiają figle tym, którzy się tam zapuszczają.

 

Postępując niezachwianie przez urokliwe labirynty teatru, kobiety czasami dostrzegą zamaskowaną postać, stojącą nieruchomo i obserwującą je, lub ukrytą za zasłoną, przelotnie ujawniającą swoją tajemniczą sylwetkę. Mężczyzna, jak chytry kot, zwinie się zręcznie z jednego miejsca w inne. Za każdym razem, gdy kobiety spróbują się zbliżyć, nieznajomy ucieknie im, topiąc się w ciemności jak mistyczna cień, wywołując w nich dziwaczne uczucie...

 

Po pewnym czasie badaczki dotrą do kuluarów opery, gdzie panuje gorączkowa cisza. Przechodząc donośnym krokiem po polerowanym drewnianym podłodze, wejdą do loż artystów, tych miejsc o stonowanej intymności, gdzie lustra, kostiumy i zapachy makijażu samodzielnie przywołują minutowe przygotowania aktorów przed wejściem na scenę. Ale twoja ukochana, mało uspokojona, będzie mieć głowę gdzie indziej... Co się dzieje? dlaczego jest tu?

 

Trzy kobiety będą kontynuować swoją podróż, zanim staną naprzeciwko imponującego schodka. Kiedy przygotują się do jego pokonania, zostaną przerwane przez pojawienie się przed nimi mężczyzny w kostiumie, schowanego za balustradami, patrzącego na nie swoimi przenikliwymi oczami, zanim zniknie w wysokościach teatru. Tym razem przewodniczka sama będzie świadkiem tej sceny, ale zdoła tylko dostarczyć mglistego wyjaśnienia, przyznając się nieco nieśmiało, jej głos drżący, że krążą plotki o obecności ducha w głębinach piwnic budynku. Atmosfera tajemnicy nabierze wtedy intensywności, uwodząc obie przyjaciółki w pijący krew zamęt wizyty...

 

Po pokonaniu schodów, kobiety dotrą do najwyższego poziomu teatru, gdzie znajdują się wspaniałe loże proskenium, zazwyczaj zarezerwowane dla wybitnych osobistości. W międzyczasie opera stanie się coraz bardziej słyszalna, nasycając przestrzeń swoim podniosłym rozmachem. Bogato zdobione drzwi otworzą się na oszałamiający widok sali widowiskowej, z idealnie ułożonymi szkarłatnymi krzesłami, migoczącymi złotymi balkonami zdobionymi delikatnymi rzeźbami i barokowymi motywami, a także wspaniałym żyrandolem wiszącym pod sufitem. Oby tylko ten wielki żyrandol nie runął...

 

Z loży młode kobiety będą miały niepowtarzalny widok na scenę, gdzie występuje wirtuoz fortepianu oraz operowa śpiewaczka ubrana w bogaty strój. Ich namiętne wykonanie "Voi che sapete" (Mozart) unoszące się w powietrzu wypełni salę zawrotną siłą, przenosząc trzy dyskretne obserwatorki do subtelnej przestrzeni. Jednakże urok zostanie nagłym przerwany, gdy duch pojawi się ponownie, ukryty w przeciwnej loży. Dreszcz niechybnie przejdzie po kręgosłupie twojej wybranki, gdy spojrzy w jego hipnotyzujące oczy...

 

Przewodniczka poprosi swoje goście o opuszczenie miejsca i zbiegnie po schodach z szybkim tempem. Dwie przyjaciółki będą miały trudności, próbując ją dogonić. Na parterze, otworzy zdecydowanym ruchem wielkie drzwi, ujawniając nagle wielką i imponującą salę widowiskową. Następnie, po wejściu do środka, natychmiast je zamknie, jakby chciała uciec przed nadchodzącym niebezpieczeństwem. Pociągnięte nieodpartymp urokiem rozwijającej się muzyki, kobiety powoli zbliżą się do sceny, pozwalając się porwać impetowi lirycznego lotu. Dźwięki będą wibrować z rosnącą siłą, przenikając każde włókno ich istnienia i wywołując w nich paletę intensywnych emocji. W miarę zbliżania się do źródła muzycznego, powietrze stanie się niemal namacalne, wibrując w atmosferze z porywającą energią.

 

Jednak śpiewaczka operowa, nagle ogarnięta przerażeniem, zastygnie, rzucając przerażone spojrzenie na lewo, zanim przeszywający krzyk wydostanie się z jej ust, krwawiąc serce wszystkich obecnych. Niezdolna stawić czoła niewyrażalnemu przerażeniu, które się przed nią rozwija, straci przytomność, szybko podążając za nią pianista, który również zemdleje. Wówczas na scenę wkroczy Duch Opery, kierując się zdecydowanym i cichym krokiem.

 

Gestem teatralnym mężczyzna wydobędzie z płaszcza czerwoną różę, a następnie powoli zdjmie swoją maskę, odsłaniając twarz, która dotąd pozostawała tajemniczo ukryta. I wtedy tożsamość się ujawni: Duch Opery, to Ty! Święta cisza napełni salę, podczas gdy bicie twojego serca i serca twojej ukochanej zagrają harmonijnie. Uklękiesz na scenie, wypowiesz kilka uroczystych słów i poprosisz o rękę swojej wybranki. Jej odpowiedź, pełna pewności, zabrzmi w echa nasyconym emocjami: "Tak!"

 

W jasności radości i zdziwienia śpiewaczka i pianista obudzą się ze swego omdlenia, gorączkowo bijąc brawo dla oczekiwanego finału. Zjednoczeni w swojej wspólnej pasji, rozpoczną wzruszające "Ave Maria" (Gounod), unosząc publiczność w wir głębokich emocji.

 

Podczas gdy melodia rozbrzmiewać będzie w sali, przewodniczka dołączy do was z szampanem, umożliwiając wam zatopienie w blasku tego właśnie przeżytego chwalebnie momentu.

​

Oczywiście, przez całą tę niezwykłą przygodę, utalentowany aktor będzie brawurowo wcielał się w rolę Ducha Opery, zostawiając tajemnicę i ekscytację przy każdym swoim wystąpieniu. W międzyczasie, schowany po lewej stronie sceny, ubrany tak samo jak aktor, będziesz czekać na odpowiedni moment, aby wejść na scenę!

​